ජීවිතයේදී අපට නොයෙක් පුද්ගලයන් හමුවෙයි. විටෙක සමහර මිනිසුන් වෑදගත් ලෙසත් , තවත් සමහරෙක් නොවෑදගත් ලෙසත් හෑගේ. නමුත් මා වෑරදි බව අත්දෑකීමෙන් දනිමි. වෑදගත් හමුවන මිනිසා නොව ඔහු ජීවිතයට කරන බලපෑමයි. නෑත්නම් සුලු මොහොතකදී හෝ ඔහු අප දිවි ගමනට දෙන රුකුලයි.
රාත්*රිය පියකරුය. මම එහි සොදුරු බවට ප්*රේම කරන්නෙක්මි. එවන්ම වූ රත්*රියක මා ගෑබ් ගත්තෙමි, උතුම් වූ මවු පදවිය ලෑබුවෙමි. නමුත් අප දෙදෙන ඔහු එනතුරු තවමත් බලා හිදින්නෙමු. සන්තාපයකින් නොව , බලපොරොත්තුවේ දෑස් දල්වගෙන බලා හිදින්නෙමු. මම ඔහුට ඒ සොදුරු රාත්*රියේ පටන් ප්*රේම කරන්නෙමි. මේ මගේ කතාවයි. එය ශෝකාන්ත්යක් වත් , සුකාන්තයක් වත් නොව , තවමත් අවසන් නොවූ කතාවකි. නමුත් එයට සොදුරු අවසානක් ඈති බවට මට සෑක නෑත.
කාර්යාලයේ වෑඩකටයුතු නිමවීමට තව පෑය කිහිපයකි. එය මා දෑන ගත්තේ ඔරලෝසුවෙන් නොව ,පියදාස මාමා ගෙන ආ තේ කෝප්පයෙනි. අද එයද වෙනස් වී ඈති සෑටියකි. ඔහුට සීනි දමන්නට අමතක වී ඈත. මොනවා කරන්නද ? බනින්න යෑයි අසරනයට ?
“කාටද මාව මතක් වෙලා තියෙන්නෙ ? ” දුරකතනය නාදවන්නට විය.
“හෙලෝ, රුවිනි ස්පීකින්ග් “
“ආ…… ,දුවේ මේ මම, බෝඩිමේ අන්කල් “
මොහොතකට මම මගේ සිතිවිලි අතර අතර මන් වූයෙමි. පෙරදින හවස තවත් අපූරු අත්දෑකීමක් එකතුවිය. මම මගේ අගිලි වල පිහිටෙන් මගේ නොඉදුල් නන්ගියාට සුරසෑප දුන්නෙමි. ඒ සියල්ල අවසන් වී ,උපන් ඈදුම පිටින්ම සුපුරුදු පරිදි , යහනට වී තවත් වෑඩ මුරයක ආරම්බය නන්ගියා සමග සනිටුවහන් කිරීමට පටන් ගත්තෙමි.
මා පෑහෑපත්ය. කොන්ඩය ඉන පමනට දිග ඈති කෑරලි සහිත එකකි. හීනි දිග ඈස් දුබුරු පෑහෑතිය. ඒ ඈස් මා නොදෑනුවත්වම කතා කරන බව , වරක් අම්මා පවසනු මට දෑනුදු මතකය. පියයුරු හොදින් වෑඩී ඈති අතර ,උඩ බලාගෙන හිනවෙන හන්ස ජෝඩුවක් වෑන්න. එහි අග දුබුරු පෑහෑයට හුරු රෝස පෑහෑතිය. තනකොල වත්ත හොදින් කපා ඈත. නමුත් යෝනිය දිගේ දිවෙන සිහින් ඉරක් පමනක් ඉතිරි කර ඈත. එයින් රෝස පෑහෑ යෝනිතොල් වල හෑඩය හොදින් කෑපී පෙනේ. කොටින්ම කියනවනම් අමුතුම ගතියක් ඈත. විශේශම දේ තොල්ය. උඩි තොලට වඩා යටි තොල මදක් මහතය. තද රතු පෑහෑතිය. එය මට කාමුක පෙනුමක් ගෙන දෙන බවට සෑක නෑත.මාස කිහිපයක් වයසෑති,පියතුමෙකු නෑති සිගිති දියනියක් සමග තනි වූවද මා අදික කාමශාවක් ඈති තෑනෑත්තියකෑයි නොසිතන්න. ඔහු ලගදීම අප සොයා එනු ඈත. මේ විස්තර කීවේ මා ගෑන චිත්ත රූපයක් මවා ගෑනීම ඔබට පහසු කරවීම සදහාය.
ඉතින් ඈස් පියාගෙන , රසවිල ඈගිල්ලෙන් කලත්තන්නට පටන්ගත්තා පමනි. එකවර ඈසුනු ශබ්දයෙන් මා කොතරම් බයට පත් වීද යත් , මා ඉදිරියේ කෙනෙක් සිටිනා බවද ඔහු වෙවුලන ගතින්ද, රාගික හෑගීම් පිරුනු දෙනෙතින්ද මා දෙස බලා සිටින බව අවබෝද වූයේ, ඒ දෙනෙත් මගේ ශරීරයෙන් ඉවත් වූ සුලු මොහොතේය. ඒ අපේ බොඩිමේ අන්කල්ය. වෙනදා ඈන්ටි රෑගෙන එන කිරි තේ කෝප්පය ,අද ඔහු රෑගෙන පෑමින ඈත. එය වෙනසක වෙනසකි. මන්දයත්, මට දොර අගුලු දෑමීමටත් , ඔහුට දොරට තට්ටුකරන්නටත් අමතක වී ඈත.
පනස් හෑවිරිදි ඔහු , විසිතුන් හෑවිරිදි මා නිරුවතින් ස්වයන්වින්දනයේ යෙදෙනු දෑකීමෙන් කෙතරම් කම්පනයකට පත්වන්නට ඈද්ද? ආසාව ඉක්මවා ගිය බය හේතුවෙන් , තාමත් දෑත් වෙවුලනු මා හට නොපෙනුනා නොවේ. එහිම ප්*රතිපලයක් ලෙස කිරි තේ එක බිම පතිත වී, වීදුරු කටු කෑබලි සීසී කඩ විසිවිය. නුරා හෑගුම් දෑනෙන්නට වූදා පටන් ,අද වෙනතෙක් ස්වයන්වින්දනයට සීමා වූ මා එය වෙනස් කරන්නට තීරනය කලෙමි. නමුත් බොහෝ දුරකට නොවේ. මට නොලෑබුනු කිරිතේඑක වෙනුවට , ඔහුට කිරිපොවන්නට ගත් තීරනයකි එය!
ටික වේලාවකින් පියවි සිහියට පෑමිනි අන්කල් සෑනෙන් ,ට්*රේ එකට වීදුරු කටු කෑබලි එකතුකරන්නට ගත්තේ, විටින්විට හොරෙන් මා දෙස බලන්නටද අමතක නොකරමිනි. මා පෙරකී අබිලාශය ඈතිව ,ඈදේ හිදගෙන කකුල් හොදින් පලල් කර, ඔහුට පෙනෙන පරිදි රසවිල කලත්තන්නට වීමි. එයින් නෑගෙන හඩින් කෑලබුනු ඔහු , තම කාර්යය පසෙක ලා වෙවුලන ගතින්ද ආයචනාත්මක දෑසින්ද මා දෙස බලාහිදින්නට විය.
“ඈයි අන්කල් වෙවුලන්නේ ? මට බයවෙලාද ,නෑත්නම් මෙයාට බය වෙලාද ?” මම දෑසින් රසමදිරා වෑගිරෙන නන්ගියා පෙන්වමමින් ඈසුවෙමි.
“දු..දු..දුවේ, මන් ……මේ… හ්ම් !” මිනිහගෙ බය ටික ටික අඩුවෙනවා වගේ! වෙවුලන ගතිය දෑන් බොහොම අඩුයි. ඈයි ? ඒ විතරක්ද , දෑන් මන් දිහා කෙලින්ම බලනවා.
” ඔයා හරිම ලස්සනයි දුව,මගේ තරුන කාලෙදිවත් මම ඔය තරම් ලස්සන කෙනෙක් දෑකලා නෙහෑ.” වරින්වර මගේ ශරීරය පුරා දිවෙන රාගී දෙනෙත් එයට සාක්ශි දරයි.
“බලන්න අන්කල් මගේ කිරි එකට කර වෑඩේ! හරිම නරකයි.”මම හුරතල් හිනවක් සමගින් බොරු තරහකින් කීවෙමි.
…
…”මම තව එකක් හදන් එන්නම් දුව, මේ කටුටික අයින් කරලා.” මිනිහ ආයෙ වීදුරු කටු අයින් කරන්නයි සූදානම.
“පිස්සුද අන්කල් !! මම බොරුවටනෙ එහෙම කිව්වෙ. ඈන්ටි හෑමදාම මට කිරි අරන් එනවනෙ. අද වෙනසකටත් එක්ක එන්න , අන්කල්ට මන් කිරි පොවන්න. ” මන් එක හන්සයෙක් ඔසවා දිවගින් රස බලමින් කීවෙමි.
අයියෝ මෙන්න මූ ආයෙත් වෙවුලනවා! පරිස්සමට කියලා පොල්ල ඈන්ටි අරන් තියලද මන්දා!!! මේක හරියන්නෑ. මිනිහගෙ අතේ තියෙන ,tray එක උදුරගෙන පෑත්තකින් තියෙන මේසෙකට දාපු මම ,
” මෙහෙ එනවා ඕයි…….!! ” කියා ඔහුව මා ලගට ඈද ගත්තෙමි. ඈදේ උඩුබෑලි අතට සිටිමින් , දෙපා විහිදුවාගෙන ,මා ඔහුට ආරාදනා කලෙමි……………..
එවර එය පිලිගත් ඔහු, තෑනින් තෑන සුදු වූ රෑවුල් කොට පිරුනු මුහුන , මාගේ පියයුරුවලට සමාන්තරව මදක් ඉහලින් තබාගෙන රස බලන්නට සෑරසිනි. මොහොතකට ඔහුගේ මුව අතින් වසා මදක් ඉන්න යෑයි ඈගවූ මා, බලාපොරොත්තුව පමනක් ඉටුවන , ආරක්ශාව සෑලසෙන අනතුරු ඈගවීම කලෙමි.
…” අන්කල්, කිරි බොනවා විතරයි හොදේ ! වෙන කිසිම දෙයක් ගෑනනම් හිතන්නවත් එපා !!! ” මමම ඉඩදී , මෙහෙම කතාකරන එක හොදදෑයි සිතුනු නමුදු මට වෙන විකල්පයක් නොවීය.
” හොදමයි මගෙ සුදු දුව……… මගේ දූට පින් ! “
මේ කතා අතරතුර, මිනිහගෙ චන්ඩියා නහුතෙට නෑගල , යකඩයක් මෙන් ශක්තිමත්ව, සරම සමග රසවිල අබියස සෑරිසරනු දෙනෙන මට , ඒ සරම ගලවා වීසිකරන්නට නොසිතුනා නොවේ. මා ජීවිතයේ පලමු වතාවට එවන් උනුසුමක් අද විදින්නෙමි. එහෙත් ඒ සරම ලිහා දෑමීමට මට උවමනාවක් නොවීය. මන්ද මා යොවුන් තරුනියකි. මට සෑනසෙන්නට නුදුරේදීම ගෑලපෙන සහකරුවෙකු ලෑබෑනු ඈත. ඒ සුන්දර ලෝකය විනාශකිරීමට මටම නොහෑක. තෑනින් තෑන කෙස් ඉදුනා වුවද අන්කල්ට ප්*රසන්න පෙනුමක් ඈත. ඒ පෙනුම ගෑහෑනියකට හිස තියාගෙන සෑනසියහෑකි , මයිල් පිරුනු උනුසුම් පපුව තවත් වෑඩිකරයි. ඔහු තම කාර්යය ආරම්බකර ඈත. අත් පවා තහනම් කාරනා බව ඔහුට වෑටහෙන්නට ඈත.
එක් පියයුරක මෘදුව්ට හිස තබාගෙන , අනෙක් පියයුර සමග ඈතිවනතෙක් ඔහු සෙල්ලම් කරනු ඈත. පලමුව එහි සෑම තෑනක්ම මෘදුවට සිපගත් ඔහු, තන පුඩුව අවට දිවගින් කිතිකවන්නට විය. ඉවසා සිටිය නොහෑකි තෑන මා කකුල් ඔහුගේ දෙපෑත්තෙන් ගෙන , පතුල් වලින් ඔහුව මට තදකර ගතිමි. ඔහේ !! දෙන්නම් බයත් හිතෙනවා, මල්ලිය සරමයි පෙට්ටියයි දෙකම කඩාගෙන ඈතුලට යයිද මන්දා? එය මට ඉකමන් සුරතාන්තයක් ලබාදෙන්නට නම් හේතුවන බවට සෑක නෑත. කිරි බීමට ප්*රතම අන්කල් කාරයා, තනපුඩු හෙමින් හපා කන්නට විය. ඔන්න දෑන් තොල් දෙකෙන් ඒක අදිනවා. වෑල කරන්නද මන්ද. මොක වුනත් මට හෑන සෑප. ඔන්න කිරිබොනවා, අම්මේ සද්දේ! කිරි නෑතිව මෙහෙම සද්දෙනම් , ඈත්තටම කිරි තියෙනකොට කොහොම සද්දයක් ඈද්ද ?
හ්ම් ! බෑල්මත් නරකම නෑහෑ . හෑබෑයි හරිම කාමුකයි. බයත් හිතෙනවා. බයක් නොහගවා, දිව උලුක් කර ඔහුට තදින් තුරුලු වුනෙමි. ජීවිතයේ මිහිරියාව විදිමින් ඔහුගේ හිස අතගෑවෙමි. ඔන්න දෑන් අනිත් පියයුරට සෑප. තවදුරටත් මට උහුලා සිටිය නොහෑක.
” අම්මේ …….., අනේ අන්කල් මට ඉන්න බෑහෑ !! තව හයියෙන් උරන්න , මගෙ දෙයියො ! ආහ් !! “
තමාට තමාව පාලනය කරගත නොහෑකි අවස්තාවේ මා ගොතගෑසුවෙමි. එහෙත් මෙය ලොකු වෙනස් කමකි. මගේ සුරතාන්තයට පලමුවරට අන්කිසිවෙක් දායක වන්නේය. හෙමින්, හෙමින් දෙතුන් වරකට අවර්න දියරයක් ,
අන්කල්ගේ සරම තෙමමින් , මගේ ශක්තිය හිදිමින් පිටවන්නට විය. මා අන්කල්ගේ ඔලුව පපුවට තදකරගත්තෙමි. සිදුවූයේ කුමක් දෑයි ඔහුට අවබෝද වන්නට ඈත. එහෙත් තව දුරටත් , අකාරුනිකව ඔහු තම කාර්යයේ නියෑලිනි. මා ඔහු වලක්වන්නට නොගියෙමි. ඊට පසු කෙතරම් වේලාවක් ගතවුනේදෑයි මා නොදනිමි.
“මේ , ඒයි…….! පොඩ්ඩක් මෙහාට ආවනම් ? ” ඈන්ටිගෙන් අන්කල්ට විදනයකි.
ඒක ඉතින් ඈරයුමක් වෙන්නත් බෑරිනෑහෑ , ඈද උඩ සෙල්ලම් වලට !! ඈන්ටි අද මොනව දුන්නත් අන්කල්ට කුක්කු නම් ඕන වෙන එකක් නෑහෑ. හිහී.., මටත් හිතෙන දේවල් ! අන්කල්කාරයා නලල සිබ , වීදුරු කටුද අමතකකර හිටු කියා දුවන්නට සෑරසිනි. අම්මේ!! මේක අමතක වුනනම් මන් මෙහෙ වසලා හමාරයි !!
” අන්කල්!! අන්කල් !! සරම….., සරම මාරු කරගන්න! “
හදිසියේ වුවද ඔහුටද එය සෑනෙන් අව්බෝද විය. මාගේ ජූස් වලින් නෑහෑවී ඈති එය දකින කවරෙකු වුවද සිතන්නේ, පොඩිබබා ඈගේම චූ කරගෙන කියාය. එහෙත් ඈද උඩ සෙල්ලමක ඈරබුමනම් එය සෑනෙන් ඈන්ටිට මාට්ටු වනු ඈත. ඈස් පුන්චි කර එය පිලිගත් ඔහු එතනින් අන්ටිගෙ රෙද්ද අස්සට අතුරුදහන් විය.
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ ++++++++++
මේ මතකය තුල මා කෙතරම් වේලාවක් අතරමන්ව සිටියේදෑයි නොදනිමි. කෙසේ හෝ ඊයේ සවසින් පියවි සිහියට පෑමිනි මා , අන්කල් සමග දුරකතන සන්වාදයක නියෑලී සිටින බව අවබෝද කරගතිමි.
…
…” හා, ඈයි අන්කල් හදිස්සියේම ….? අදත් කිරි ඕන වෙලාද ? හිහී…, දවස ගානෙ දෙන්න බෑහෑ හොදේ. හෙට බලමු!! ” ඔහුගේ ප්*රතිචාරය දෑනගනු කෑමෑත්තෙන් මම කීවෙමි.
“අනේ නෑ දූ, අපි දෙන්න දෑන් පොඩි ගමනක් යනවා. එනකොට රෑ වෙයි. යතුර අර ලොකු මල්පොච්චිය යට තියල යනවා හොදද ? පරිස්සමට ඉන්න. “
“ම්ම්…, හරි ප්*රශ්නයක් නෑහෑ. අන්කල්ලා පරිස්සමට ගිහිල්ල එන්න. බුදුසරනයි එහෙනම් !! ” යන්නේ හනිමූන් දෑයි අසන්නට සිත්වූ නමුදු , එසෑනින් මා ඒ අදහස අත්හෑරගත්තෙමි.
” මගෙ දූටත් බුදුසරනයි !!” වෙනදා නොතිබෙන කෑලබුනු ස්වරූපයක් ඒ හඩේ ගෑබ්ව තිබුනද , ඒ ගෑන හිතන්නට මේ සුදුසු වේලාව නොවේ. එහෙයින් මම මගේ සුපුරුදු වෑඩ කටයුතු වල යෙදුනෙමි.
ඉතින්……ම්ම්, බෝඩිමේ දොරකඩට යනතෙක් කිසිදු අමුත්තක් නොවීය. පුරුදු බස් එක, පුරුදු ජෑක්කාරයෝ …….., හිහී, ඕව තමයි ඉතින් .
“අනේ….! මෙහෙමත් බූරුවො දෙන්නෙක් !! ” දොරේ රට හුනු වලින් ලොකුවට ලියල ,
” දුවේ, යතුර ඈන්තූරියම් මල් පෝච්චිය යට ” කියල. මට හිනා වෙලා පන යයිද මන්දා . හෑබෑයි එදා එහෙම වුනානම් අද මෙහෙම කතාවකුත් නෑහෑ ඉතින්. මෙහෙම ලියල යනවනම් මට මොකට කතාකරලා කිව්වද මන්ද. හරි ඒක පෑත්තකට දාමුකෝ. මීට වඩා හොදයි , දොරවල් සේරම ඈරලා , තියෙන වටින කියන දේවල් සේරම දේවල් එලියෙන් තිබ්බනම්.. නේද….? ‘ අයියෝ , පව් සල්ලි කිව්වලු.’
හරි, හරි සේරම සුපුරුදු විදියට…, දෙපාරක් නන්ගිය්ත් එක්ක වෑඩ අල්ලන කතාව මම කිව්වනෙ. වෙනසකටත් එක්ක , කට්ට හෙලුවෙන්ම , Laptop එකත් අරන් සාලෙට වෙලා , හොද වෑලක් බෑලුවා. ඒක බල බල …., හිහී ,ඉතින් දන්නෙද ? ඈගිලි වලට ඩියුටි තමයි. කොහොමෙන් කොහොමහරි , රාත්*රී බෝජනයත් වලදල.., බෑල්කනියට වෙලා අහසට පොඩි බෑල්මට් එකක් දෑම්මා. අපෝ!! මෙලෝ රහක් නෑහෑ, අද අමාවක. ඒත් තරුටික මාත් එක්ක හිනාවෙලා මොනමොනවද කියනවා.
…
… ” අද හද පොලවට බෑහෑල මොකද..? මෙහෙට එන්න. “කියල කියනව කියලයි මට හිතුනෙ. අනේ මන්ද ඕවා. හෑබෑයි ඒක අහපු මට රෝස පාට පෑන්ටියටයි , සේරම එලියට පේන ලා කහ පාට නයිටියටයි , මන් කොච්චර හෑඩද කියලා බලන්න හිතුනා.
කාමරේට ඈතුල් වුනා විතරයි, මෙන්න අන්කල් කාරයා !!!
ඒත් ඈස් දෙකෙන් ආයාචනයක්. අනේ මන්දා ? අද මොනවා ඕන වෙලාද කියලා.
…
” අන්කල් !!! කෝ ඈන්ටි ..? මොකද මේ , හොරා වගේ කාමරේට ඈවිල්ලා !!! ” ඔහුගෙන් ඉවතට අඩියක් දෙකක් තබා බොරු තරහක් මවා ගනිමින් ඈසුවෙමි.
…
” ඈන්ටි මග එනව දුව.., බයවෙන්න එපා. මන් දුට කරදර කරන්නෑ!! මට දූගෙ ලස්සන ටිකක් බලන්න දෙන්න!! ” අනේ දෙයියනේ, මගේ තාත්තගෙ වයසෙ ඉන්න අන්කල් , මන් ගාව දනගහලා , ආයාචනා කරනවා. කාටද තවත් නපුරු වෙන්න පුලුවන් ?? මට නම් බෑහෑ!!!
” හරි,හරි, එන්න ඉතින් , හෑබෑයියියි……, නන්ගිට අතවත් තියන්නෑ හොදද ? ” නයිටිය මදක් ඉහලට කර , පෑන්ටිය පෙන්වමින් කීවෙමි.
ඒ අවසරයෙන් මා ඔසවා ගෙන යහන මත තෑබූ ඔහු , දෑත් වලට බරදී දෙකොපුල් සිපගන්නට විය. රෑවුල් කටු අනෙන කොටනම් මට මාර චූන්. නොදෑනෙන ගානට මූන මිනිහගෙ රෑවුලෙ වුලා ගත්තෙ, කකුල් වලින් මිනිහව මට හොදට තද කරගන්න ගමන්.
” අයියෝ පෑනි කුරුල්ලා…! හිහි.., මූනෙ හෑටි….!! ” දෙතොල් ඈත්කර ආදරබර බෑල්මක් මා දෙස හෙලන, ඔහුව කොනිත්තමින් කීවෙමි.
…
…” මගෙ හන්ස රාජිනී…!!! ” ඔහෙප්පලයන්, ඈන්ටිට මොකෝ වෙන්නෙ…? පව් අසරන අහින්සකාවි!!! ඕවා මන් කියන්න ගිහින් , නිකන් දෙන චූන් එක නෑති කරගන්නෙ මොකටද… නේද…අනේ ?
” ආව් ..,රිදෙනවා… හෙමින් ! ඕව කඩා ගත්තොත් කොහොමද ඔයාට , කිරිදෙන්නෙ..? ” පියයුර මිරිකීමෙන් ඈති වූ සියුම් වේදනාව , මා ලබන සතුට ඉක්මවූ අවස්තාවේ කීවෙමි.
මරු සමාව ඉල්ලන ක්*රමේ !! කම්මුලට පුන්චි හාද්දක්! දෑනෙන සනීපෙ. මෙන්න බොලේ මට අන්ටි ගෑන ඉරිසියා හිතෙන්න පටන් අරන්. අනේ මන්දා ඕවා. නයිටිය ටික ටික ඉස්සෙනෝ !!! කතා කරන්නවත් බෑනෙ. මුගෙ දිව නම් මාරයි .කටේ තියෙන සේරම ලෙවකනව. ඕන් ඒපාර දිව උරනෝ. කෙලවර උනුසුම් කෙමෙන් උනුසුම් වන අගිලි. ගල් දෙක අතගානවා. අතගානවා නෙවෙයි , මිරික මිරික සෑප දෙනවා. උහුලන්න හරි අමාරුයි , මේ තදවෙන යකඩෙ ඕන එකක් වෙච්ච දෙන් කියල ඈතුලට දාගන්නමයි හිත. මගෙ අත්දෙක මටත් හොරා අන්කල්ගෙ පිට හූරනවා. දෑන්නම් අත් උඩට ආව වෑඩිද මන්ද! රසවිලෙත් වදිනවා.
සමරේ…., ඔයා කොහෙදෝ ? ” මලා ඈන්ටියා ඈවිත් . අනේ, කොල්ලට දෙකොන මාරු වුනා .බෑල්කනියට යන්න හදන්නෙ ! අන්කල් විදුලි වේගෙන් කාමරෙන් පිටවුනේ ,
…
…” මේ එනවා චූටියො …” කියාගෙන. අනේ ඔව්, හොද චූටි. සේරම ලොකුයි. මෙලෝ රහක් නේ. ආ අමතක වුනානෙ ! පුක නම් මාරයි . ලොවෙත් නෑ. මෑදෑයි බාගෙට චූන් කරලා ගියානෙ. මල මගුල. ඈදෙන් බහින්නත් කෑම්මෑලියි. ඒත් ඉතින් පෑන්ටිය මාරු කරන්න එපෑයි. හිත වෙන අහක තියා ගෙන , බොහොම අමාරුවෙන් දෙපයට බරදීල ගිහින් චූ ලෝඩ් එකක් බෑවා. හෑබෑයි හිටගෙන. ඒකත් මරු ආතල් වෑඩක්. ටික වෙලාවකට හරි කොල්ලෙක් වෙන්න බෑරියා. අවුලක්ම නෑ වෑඩේ. හෑබෑයි අන්තිම බින්දු ටික රෝසමලේ. චූවයි, නන්ගියයි , හෝදගෙන පෑන්ටියක් දාගත්තා විතරයි.
…
…සේරම එකපාරට කලුවර වුනනෙ. මන් අන්දවුනාද ? විදුලි විසන්දියක්ද ?
…
…” කෙහෙල්මල, මුන්ටත් දෑන්මම මේක යවන්න ඕන වුනානෙ. ” හිහී…, මන් අන්ද වෙලා නෑහෑ. ඈන්ටිගෙන් උත්තරේ ලෑබුනා.
ඕන මගුලක් වෙච්ච දෙන් කියලා, මන් මගේ ඈදේ පෙරලුනා. ඒත් කාමරේ දොරවත් බෑල්කනියට යන දොරවත් අගුල් දාලා නෑ. නපුරක් වෙන්න පුලුවන් වෙනස්කම්. ඒත් මගේ කම්මෑලි හිත මට ඈදෙන් නෑගිටින්න වරම් දුන්නෙම නෑ. කොට්ටයක් අරන් නයිට්ය ඈතුලෙන් දාල , කකුල් දෙකට හිරකරගත්තු මම පුන්චි, මනෝ පාරක් ගහන්න ගත්තා. ඒත් ඊටපස්සේ…., මේ ටික මන් තේරුම් ගත්තෙ සේරම සිද්ද වුනාට පස්සෙ. නමුත් ඒ ගෑන , පුන්චි වත් අහිතක් නෑ මගේ. මොකද එයා එනවමයි , අපේම වෙන්න……..!
…
ගෙවල් බිදීමේ පලපුරුදුකාර තරුනයෙකු වූ ඔහු, බෑල්කනියට නෑග අඩවන් වූ දොරෙන් , කාමරයට පෑමිනෙන්නට ඈත. නමුත් ඒ තීක්ශන දෙනෙතට ,පලමුව අසු වූයේ මායි. ඔහුට කට්ට කලුවරේ මා පෙනුනද, ඔහුගෙන් ස්පර්ශයක් ලබනතෙක් , කිසිවෙක් එහි සිටින බව මා නොදෑන සිටියෙමි. සුපුරුදු කාර්යය පසෙක ලා , ඔහු වෙනත් යමකට අර අදින්නට විය.
නෑත , ඔහු මා දූශනය කරන්නට තෑත් කලේ නෑත. එක්වරම මා මුව වසා රසවිල අල්ලන්නට තෑත් කලේය. හිහී…., එහෙත් ඔහුට අසුවූයේ කොට්ටයකි. මා බියට පත්නොවූයේ ඒ බෝඩිමේ අන්කල් යෑයි සිතූ බෑවිනි. එහෙත් මට ආ තරහ නම් මෙතෙකෑයි කියා නිමකල නොහෑක. වෑයම අසාර්තක වූ තෑන , පියයුරක් කදුලු විසිවෙන්නට මිරිකූ ඔහු එතනින් පලා යන්නට සෑරසිනි. සොදුරු යුවතියක් වූ මා හට අහිතක් කිරීමට ඔහුට සිත් වී නෑත. ඒත් ඉඩලද සෑනින් මා යමක් කීවෙමි. ඈත්ත්ටම මා දිවිය වෙනස් කලේ ඒ පුන්චි දෙයයි. එහෙත් එයටද මම ප්*රේම කරමි. මේ සිගිති සුරතලිය , මට ලබාදුන්නේ ඒ පුන්චි වෑකියයි.
…
…” අන්කල් මොකක්ද මේ සෙල්ලම ….!! දෑන් එකපාරක් සේරම අතගාල ගියා .දෑන් මොකාටද එන්න හදන්නෙ …? “
…
…අන්කල් සමග මා රමනය කරන්නට ඈතෑයි , ඔහුට සිතෙන්නට ඈත. බලන්න පවසන පුන්චි වදනක් තව කෙනෙක් තේරුම් ගන්නා අයුරු.
